χαλκεύω

ΝΜΑ [χαλκεύς]

1. (μτβ.) κατασκευάζω κάτι από χαλκό

2. (αμτβ.) είμαι χαλκεύς, κατεργάζομαι τον χαλκό

νεοελλ.

μτφ. α) πλάθω, δημιουργώ («τόν παρέπεμψαν με χαλκευμένες κατηγορίες»)

β) μηχανορραφώ, μηχανώμαι («χάλκευσαν έναν σωρό συκοφαντίες»)

μσν.-αρχ.

μέσ. χαλκεύομαι

μτφ. κατασκευάζω, παρασκευάζω (α. «χαλκεύεσθαι τὸν θάνατον», Φώτ.

β. «ἀψευδεῖ δὲ πρὸς ἄκμονι χάλκευε γλῶσσαν», Πίνδ.)

αρχ.

1. κατασκευάζω κάτι από μέταλλο (α. «τοῡθ' ἐχάλκευσεν ξίφος», Σοφ.

β. «ἐξ ἀδάμαντος ἠὲ σιδήρου κεχάλκευται», Πίνδ.)

2. (ειδικά) κατασκευάζω κάτι από μέταλλο για κάποιον

3. (το απρμφ. ενεστ. με αρθρ. ως ουσ.) τὸ χαλκεύειν

η τέχνη ή το έργο τού χαλκουργού («διὰ τὴν τοῦ χαλκεύειν ἀμάθιαν», Ξεν.).